bwe695 KRISZNA Kochanek BÓG MIŁOŚCI Rzeźbiony Wisior Cały ze Srebra SREBRO

Wymiary :

• próba 925
• waga : 8 gramów
• długość z uszkiem : 3 cm
• szerokość : 2.2 cm
• materiał : Srebro 925

Uwagi :

LORD KRISZNA - BÓG MIŁOŚCI !

INDYJSKI misternie zdobiony wisior cały ze srebra próby 925 ! 

Piękny wisior zarówno dla kobiet jak i mężczyzn !!!

Wisior średniej wielkości pracochłonnie rzeźbiony ! 

Przedstawia postać Lorda Kriszny jako rozbawionego, biegnącego kochanka
z nakryciem głowy . Tył wisiora zdobiony orientalnymi znakami.
Cały wisior delikatnie oksydowany, dla podkreślenia wzorów. 

Uwaga : Uszko wisiora ma dość małą średnicą uszka o szerokości wewnętrznej 4 mm, prosimy
zwrócić na to uwage przy zakupie, ponieważ jest dość wąskie
i nie będzie go można założyć na gruby łąńcuszek.

Srebro ocechowane z nabita próbą 925.

KRISZNA

Paradoksalnie później niż Rama, siódmy awatara Wisznu, dopiero w pierwszych wiekach naszej ery stał
się jedną z najważniejszych Boskich Postaci hinduskiej sanatany dharmy, według której pojawił się na ziemi jako
ósmy awatara Wisznu, przynosząc na ziemię ideę miłości w znaczeniu ahimsy i bhakti, niekrzywdzenia
i bezwarunkowego, całkowitego oddania się Bogu.

Rama i Kriszna pojawili się na ziemi wśród ludzi, zadbali o potrzebę kontaktu ludzi z boskością, stali się bliscy
i dlatego są najbardziej z wszystkich boskich postaci wielbieni, kochani i adorowani.

Murti Kriszny, jego postać, jest też jedną z najbardziej skomplikowanych, ukazuje wielość aspektów
niekiedy wewnętrznie sprzecznych (wojownik nawołujący do zniszczenia/radosne niewinne dziecko)
odbiegając zarówno od nieskomplikowanej postaci Wisznu, którego jest awatarem jak i od spójnej i jednoznacznej
postaci Ramy. W różnych regionach Indii przybiera różne twarze, jest wielbiony pod wieloma imionami i sławiony
w mitach o różnej treści. Niewątpliwie jest w Indiach jedną z największych mocy boskich, ukazując się wielbicielom
pod taką formą, jaką oni sami sobie wybiorą i jakiej oczekują. I dla nich jest wtedy Najwyższym Objawieniem,
Jedyną Boską Rzeczywistością, Potęgą Świata — Iśwarą.

Mimo to nie jest bogiem osobowym — Tak naprawdę, dla dobra wszystkich istot, Kriszna nieustannie
rodzi się gdzieś, by żyć wśród ludzi jak jeden z nich. [(Mahabharata, 812)]

W nurcie bhakti, który po raz pierwszy pojawił się w Indiach już około III wieku p.n.e. i zyskał ogromną
popularność, Kriszna jest wobec ascetów i mędrców przeciwstawnym archetypem duchowości. Ascetyczne
nurty szkół buddyjskich i dżinijskich były dostępne tylko dla nielicznych, podczas gdy doktryna bhakti, oparta
o prostą pobożność, bez skomplikowanych rytuałów, była radosnym uwolnieniem się duszy i jej wzlotu ku boskości.
Pozwoliła wreszcie rozwijać wewnętrzną duchowość kobietom, a także wielbicielom z niższych stanów społecznych,
gdyż wobec bóstwa wszyscy byli równi. Miłość Radhy do Kriszny została wzbogacona o wymiar metafizyczny.
Radha to dusza bhakty dążąca do zespolenia z Brahmanem-Kriszną i nie zaznająca spokoju zanim się
z Nim nie połączy.

Mantra wejścia w energię tej boskości to: Hare Kriszna Hare Kriszna Kriszna Kriszna Hare Hare.

Najważniejsze aspekty, wokół których rozwijały się i rozwijają rozmaite formy obrzędowości i duchowości,
a także kanwy opowieści mitologicznych to: Kriszna-dziecko, Kriszna-pasterz-kochanek, Kriszna-mistyk,
Kriszna-wojownik.

Gowinda, Gopala, Kriszna-pasterz

Kriszna był pasterzem białych krów o okolonych czarną obwódką oczach w kształcie migdałów, był dla nich
dobry i umilał im czas grając na flecie. Obrazy Kriszny przedstawiają go jako samotnego pięknego pasterza-tancerza
grającego na flecie i stojącego obok białej krowy. Ma charakterystycznie założoną prawą nogę za lewą kostkę.

Jako pasterz Kriszna pokonał Indrę, aryjskiego boga grzmotów i wojny, i na swoich ziemiach wokół góry Gowardhany
namówił ludzi do oddawania czci krowom, nie poprzez rytuał, ale poprzez niezabijanie i pokorną miłość do wszelkiego
stworzenia. Gdy Indra zobaczył, że wieśniacy przestali mu składać ofiary, zesłał ulewny deszcz. Ale Kriszna ochronił
ludzi podnosząc na jednym palcu górę Gowardhanę, tak by mogli się pod nią schować.

W lesie Vrindavan, gdzie rosły jego ukochane drzewa tulsi, skrywały się w ich cieniu piękne pastereczki. To tutaj tańczył
z gopi szalony taniec lila rasa (igraszki uniesienia). Wirował w zaczarowanej rasa mandala (okręgu uniesienia) razem
z 999 gopi, grając na flecie, a każda uważała, że tańczy tylko z nią. Wabił je tą grą, a one traciły głowę, wielbiły go nad
życie i oddały by mu wszystkie kosztowności, byle tylko upajać się jego czarowną postacią. Gopi pytały umiłowanego
Krisznę, co mają mu ofiarować, żeby tylko mogły spotkać go w przyszłym życiu, ale on nie chciał za żadne skarby wiązać się na przyszłość. Cieszył się, gdy przynosiły mu listki z drzewa tulsi i odrobinę wody. Gdy gopi zażywały kąpieli w rzece, Kriszna
zabierał im spódnice i rozwieszał na rozłożystym drzewie pippal. Podziwiał ich wodne igraszki siedząc na drzewie,
grą na flecie przyciągał je do siebie, ale spódnice oddawał wtedy, gdy go wdzięcznie poprosiły. Przeżył wiele
miłosnych przygód. Zwłaszcza w nocy, kiedy kobiety odchodziły od mężów, rozczarowane i wciąż pragnące
złudnej miłości, a w spotkaniu z Kriszną doznawały upojenia i odchodziły od zmysłów.

W lesie Vrindavan Kriszna spotkał Radhę, żonę innego pasterza, gopi może nie najbardziej ponętną, ale najbardziej
mu oddaną, która porzuciła cały świat, by oddać się niestawiającej żadnych warunków miłości do Kriszny.

Radha=powodzenie

Podobnie jak Sita, nie jest uosobieniem potężnej żeńskiej mocy, choć jest wcieleniem bogini Lakszmi.

Utożsamia ciche pragnienie duszy, która tęskni za zjednoczeniem z bogiem, za rozpłynięciem się w duchowej
przestrzeni świata.

Radha jest w swej miłości bezgranicznie oddana i cierpliwa. Uczy cierpliwości i przetrwania czasu rozdzielenia,
który dla niektórych jest czasem katuszy i cierpienia. Radha czeka na spełnienie swej miłości z Kriszną zastygając
w niemym do niego zachwycie, ale to pragnienie, łkanie ukryte na dnie duszy, nie wydobędzie żadnej skargi.
On zapomina, tańczy z innymi, nie przychodzi, odwleka spotkanie, uwodzi każdą kobietę, a ona jest samym oddaniem
i cierpliwym trwaniem w ciszy oczekiwania. Jednak gdy przychodzi, dusze się splatają i czas jest wypełniony wiecznością.
Siadając razem na huśtawce i kołysząc się w rytm połączonych ciał, odczuwają pełnię rozkoszy. Kriszna kradnie jej
spinkę do włosów i zatapia się w jej rozpuszczonych, pachnących od słońca włosach. W zapamiętaniu miłosnego uścisku
wiruje cały świat, aż do utraty tchu. Nie ma Radhy, ani Kriszny, tylko miliony pragnących kobiet i mężczyzn. Spełnienie
jedności w boskim porządku przeznaczenia. Wreszcie Kriszna czesze i splata warkocze, zamyka spinkę. Odchodzi,
a Radha czeka z pamięcią upojenia. To jej uwielbienie czyni z Kriszny boga.

Wraz z pastereczką Radhą są archetypem kochanków, pary frywolnej, gdzie nie intelekt a erotyzm odgrywa
najważniejszą rolę, a miłość nie jest uwarunkowana ziemskimi ograniczeniami. Kolorowe obrazki Kriszny i Radhy
dawane są w prezencie młodym parom małżeńskim.

W różnych odmianach ruchu bhakti, para Kriszna i Radha utożsamiają mistyczny związek dwojga
połączonych dusz.

Wszyscy wielcy poeci Indii układali pieśni o tęsknej miłości Radhy do Kriszny, także Rabindranath Tagore.
Ale najpiękniejsza powstała w XII wieku w Bengalu — Gitagowinda czyli Pieśń o Krisznie Pasterzu Dżajadewy.